حاج همت در دوران دفاع مقدس فرمانده بود و برخی از بسیجیان سایر تیپ و لشکرها به چهره او را نمی‌شناختند. مردم نیز آشنایی با فرماندهان جنگ نداشتند و شهید همت بعد از جنگ شناخته شد. همان دوره کوتاه بسیجیان هم‌دوره با حاج همت بودند، تمام خلقیات فرمانده‌شان دستشان می‌آمد. یکی از خلقیات شهید همت این بود که از بسیجیان جلو نبود و حتی لباسش مانند لباس آنها بود. فرم نشست و برخاست و خورد و خوراک او فرقی با بقیه نداشت. حتی چادر اسکان شهید همت در کنار رزمنده‌ها بود. از طرفی چون آن موقع درجه و علامتی در ظاهر فرماندهان دیده نمی‌شد، رفتار فرماندهان هم طوری بود که شناخته نمی‌شدند. من مدتی در منطقه قلاجه بودم؛ تا زمانی که حاج همت را معرفی نکرده بودند و او پشت میکروفون نرفته بود، رزمنده‌ها نمی‌دانستند که حاج همت کیست.
شهید همت هر از گاهی بچه‌ها را در اردوگاه شهید بروجردی قلاجه جمع می‌کرد، آن موقع به دلیل لو رفتن عملیات، چند روزی رزمنده‌ها معطل بودند؛ به همین خاطر بچه‌ها خسته شده بودند. بنابراین حاج همت سعی می‌کرد با این سخنرانی‌ها شور و حرارت رزمنده‌ها را حفظ کند. به نظرم یکی از علت‌هایی که سبب شد شهید همت را ساعت‌ها بعد از شهادتش پیدا کنند این بود که وی در خط مقدم بود و هیچ علامت شاخصی برای شناسایی‌اش وجود نداشت. به همین خاطر وقتی دنبال پیکر وی بودند و فقط او را از طریق لباس پلنگی که به تن داشت، شناختند.
💠 راوی : کمال الدین شاهرخ - عکاس
